Geachte heer/mevrouw,

Bijgaand treft u een nieuwe INS Update aan. Zie ook onze site met een overzichtelijke database per onderwerp van alle relevante rechtspraak: www.ins-updates.nl.

Rechtspraak
Hierbij ontvangt u de voor u geselecteerde jurisprudentie. Graag wijs ik u in het bijzonder op de volgende uitspraken.

Rechtbank Rotterdam 10 juni 2024, INS 2024-0147. Met wenk.
Op verzoek van een schuldeiser benoemt de rechtbank iemand die op de curatorenlijst staat tot (Boek 2 BW-)vereffenaar van een geturboliquideerde vennootschap. De rechtbank heropent de vereffening omdat voldoende aannemelijk is dat de verzoekster een vordering heeft. Naar het oordeel van de rechtbank hoeft voor heropening van de vereffening op grond van artikel 2:23c BW niet aannemelijk te zijn dat sprake is van een bate. Jurisprudentie waarin dit is geoordeeld ziet op de faillietverklaring van een geturboliquideerde vennootschap, niet op heropening van de vereffening. Jeffrey van Nuland besteedt in zijn wenk aandacht aan dit oordeel en plaatst hier kanttekeningen bij.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 17 mei 2024, INS 2024-0150
Drie groepsvennootschappen die een WHOA-akkoord hebben aangeboden, zijn niet-ontvankelijk in hun homologatieverzoek. De bank is ingedeeld in een eigen klasse en heeft ingestemd met het akkoord, maar is naar het oordeel van de rechtbank geen partij die door het akkoord wordt geraakt. Als de verhouding met de bank al is gewijzigd, dan zijn afspraken daarover buiten het akkoord om gemaakt. Omdat geen andere in the money-klasse heeft ingestemd met het akkoord, verklaart de rechtbank de schuldenaren niet-ontvankelijk in hun verzoek.

Rechtbank Amsterdam 15 mei 2024, INS 2024-0151
Bio City Development Company B.V. (‘BCDC) heeft een WHOA-akkoord aangeboden aan haar obligatiehouders. Om fiscale redenen is het akkoord juridisch in de vorm gegoten van onder meer een verplichting tot overdracht van obligaties aan een derde. De rechtbank stelt de vraag of het feit dat het akkoord verplichtingen oplegt aan de schuldeisers en is ingegeven om een fiscaal nadeel te vermijden, overige weigeringsgronden zijn als bedoeld in art. 384 lid 2 sub i Fw. Het eerste punt hangt samen met cassatie die in het belang der wet is ingesteld in de IHC-zaak. De rechtbank beantwoordt de vraag voor dit deel ontkennend, omdat aan de obligatiehouders slechts in juridisch zin verplichtingen worden opgelegd, maar niet in economische zin. Feitelijk is sprake van een eenvoudig akkoord dat bewerkstelligt dat de rechten van obligatiehouders worden prijsgegeven tegen betaling van een contant bedrag. Het akkoord is ook niet in strijd met fiscaal recht. Nadat hierover een deskundigenoordeel is uitgebracht, oordeelt de rechtbank dat fiscale regelgeving niet is gericht op het bestrijden van akkoorden waarmee kwijtscheldingswinst wordt voorkomen. Door de fiscale wetgever is juist onderkend dat het fiscale nadeel dat wordt vermeden (dat een ‘klassiek’ percentageakkoord tot voor de vennootschapsbelasting belastbare kwijtscheldingswinst zou leiden) ongewenst is en aangegeven dat deze belemmering in de toekomst zal worden weggenomen. De rechtbank homologeert het akkoord.

Vragen of opmerkingen
Mocht u vragen of opmerkingen hebben over deze nieuwsbrief of de website www.ins-updates.nl, dan kunt u mailen naar juridisch@boom.nl.

Met vriendelijke groet,

Erik de Kloe
Hoofdredacteur INS Updates