Statutair bestuurder aansprakelijk wegens onvoldoende toezicht op feitelijk bestuurder

De bestuurder heeft de feitelijke leiding van de vennootschap in handen gegeven van zijn persoonlijk failliet verklaarde vader. De bestuurder heeft geen toezicht gehouden op het beleid van de vennootschap. De vennootschap is meerdere geldleningen aangegaan, terwijl duidelijk was dat de vennootschap deze niet kon terugbetalen. De bestuurder stelt alleen getekend te hebben voor de oprichtingsakte en zich verder niet met de vennootschap te hebben bemoeid. Daarom meent hij niet aansprakelijk te zijn voor het faillissementstekort. De rechtbank volgt dit verweer niet. De bestuurder heeft zijn taak kennelijk onbehoorlijk vervuld en het is aannemelijk dat dit een belangrijke oorzaak is van het faillissement. De bestuurder is aansprakelijk voor het faillissementstekort.

Betaling managementvergoeding voor reddingswerkzaamheden niet paulianeus

De rechtbank oordeelt dat de curatoren de rechtshandelingen in het kader van de reddingspogingen onterecht hebben vernietigd op grond van faillissementspauliana, omdat wetenschap van benadeling niet is aangetoond. De vordering tot terugbetaling van de managementfees wordt afgewezen.

Bestuurdersaansprakelijkheid naar Arubaanse wettekst (Wetboek van Koophandel)

Het Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba oordeelt dat de bestuurder aansprakelijk is voor het tekort in het faillissement, ongeacht of hij zich in de praktijk actief bezighield met het geheel van de bestuurstaken. Het ontbreken van capaciteiten of psychische klachten ontheft een bestuurder niet van zijn verantwoordelijkheid voor het bestuur van de vennootschap.

WHOA: afkondiging afkoelingsperiode voor drie maanden

Twee vennootschappen vragen om een afkoelingsperiode. Een van de vennootschappen trekt het verzoek ter zitting in, omdat een afkoelingsperiode niet noodzakelijk zou zijn. Het verzoek van de andere verzoekster wordt toegewezen.

Onvoldoende middelen om faillissementskosten te bestrijden

Omdat de faillissementsaanvraag binnen drie jaar na een eerdere opheffing bij gebrek aan baten wordt beoordeeld, moeten de aanvragers aannemelijk maken dat er voldoende middelen zijn om de faillissementskosten te bestrijden. Het hof oordeelt dat verzoekers hierin niet zijn geslaagd en wijst het faillissementsverzoek af.

Afwijzing faillissementsverzoek, nu niet summierlijk is gebleken van het vorderingsrecht van verzoekers

Verweerster heeft de stellingen van verzoekers gemotiveerd betwist, terwijl verzoekers hun vorderingen onvoldoende hebben onderbouwd. Daarom is niet summierlijk gebleken van het vorderingsrecht van verzoekers en wijst de rechtbank het faillissementsverzoek af.

Nederlandse rechter bevoegd, maar ook in hoger beroep geen faillissement

Het hof oordeelt dat het COMI van de schuldenaar in Nederland ligt. De schuldenaar heeft daarnaast woonplaats in Nederland in de zin van artikel 2 lid 1 Fw jo. 1:10 lid 1 BW. Het hof acht zich daarom bevoegd te oordelen op de faillissementsaanvraag. Inhoudelijk wordt de beslissing van de rechtbank waarin het faillissementsverzoek is afgewezen bekrachtigd, omdat de inhoudelijke verweren van de schuldenaar tegen de vordering van de verzoeker niet aanstonds moeten worden verworpen en de schuldenaar bovendien niet in de faillissementstoestand verkeert.

Hoogte vordering hoeft niet vast te staan voor de faillietverklaring

De curator van een failliete vof en bv vraagt het faillissement aan van de vennootschap die bestuurder en aandeelhouder is van de failliete bv. De curator baseert zijn vorderingsrecht op het saldo van een rekening-courant tussen de failliete vof en de failliete bv, nu alle opnames en stortingen via de bankrekening van verweerster liepen. Verweerster betwist niet het bestaan van de vordering, wel de hoogte. Desondanks spreekt de rechtbank het faillissement uit, omdat de omvang van de vordering niet hoeft vast te staan.

WHOA. Afwijzing afkoelingsverzoek: geen sprake van WHOA-toestand

Het verzoek tot afkondiging van een afkoelingsperiode wordt afgewezen, omdat verzoekster niet aan haar lopende verplichtingen kan voldoen.

Curator kan eigendom van gefailleerde niet opeisen als gevolg van Berzona-jurisprudentie

Gefailleerde heeft voorafgaand aan het faillissement een schip verkocht en in bezit gegeven aan een derde. De overdracht is echter niet ingeschreven in de openbare registers. Omdat geen rechtsgeldige levering (en dus geen rechtsgeldige overdracht) heeft plaatsgevonden, wordt het schip door de curator opgeëist. Het hof oordeelt dat het schip inderdaad eigendom is gebleven van gefailleerde, maar oordeelt vervolgens dat de curator niet kan revindiceren. Daarmee zou hij de koopovereenkomst immers actief niet nakomen. Dat is in strijd met de Berzona-jurisprudentie.