Failliet verricht in de twee weken voorafgaand aan melding betalingsonmacht en zes weken voor faillissement, nog ruim € 300.000 aan betalingen voor m.n. managementvergoedingen. De curator roept de pauliana in. Volgens de rechtbank is onvoldoende duidelijk dat er sprake is van benadeling. De betalingen zijn verricht ten laste van een bankrekening met een debetstand. Bij de latere doorstart is de bankschuld door de kopende partij overgenomen. De curator heeft volgens de rechtbank onvoldoende duidelijk gemaakt dat door de hogere bankschuld de overnameprijs gedrukt is. Curator zou benadeling dan ook onvoldoende hebben aangetoond.

Twee borgen stellen gedwaald te hebben, nu DSB hen niet op de risico's verbonden aan de overeenkomst van borgtocht heeft gewezen. Dat beroep slaagt. De rechbank acht van belang dat er grote risico's waren op de financiële markt en de vastgoedmarkt, dat DSB meer dan 100% heeft gefinancierd en dat de borgen geen ervaring hadden op de zakelijke vastgoedmarkt.

De borgtocht is aangegaan in normale uitoefening van het bedrijf van de vennootschap nu de statuten van de venootschap inhouden dat zij onder meer als doel heeft belangen in rechtspersonen te verwerven en geldleningen op te nemen of verstrekken en de geldlening waarvoor de borg is verstrekt is aangegaan ter gedeeltelijke financiering van de aankoop van de aandelen.

Kite Capital / X

Goedkeuring van de echtgenote voor borgstelling voor een schuld van de vennootschap was naar oordeel van de rechtbank vereist, nu de bestuurder ten tijde van de borgstelling maar 40% van de aandelen hield (art. 1:88 lid 5 BW). Het feit dat de bestuurder in het verleden wel enig aandeelhouder is geweest en dat de bestuurder feitelijk leiding gaf aan de onderneming en vaak als enige volledig op de hoogte was van de gang van zaken binnen de onderneming, doet daar niet aan af.

Een vennootschap in financiële moeilijkheden buigt in strijd met de financieringsafspraken met de ING inkomsten af naar een andere bankrekening. Vanaf deze nieuwe bankrekening betaalt de vennootschap onder meer een deel van de openstaande huurschuld voor een pand dat zij huurt van haar middellijk bestuurder. Het hof oordeelt dat de gedeeltelijke voldoening van een opgelopen huurschuld nog immer een verplichte rechtshandeling in de zin van artikel 47 Fw vormt. Aan de strenge vereisten van samenspanning is volgens het hof niet voldaan, mede omdat ook andere crediteuren nog voldaan zijn en de huurschuld ook niet volledig voldaan is. Eveneens kwam de vraag aan bod of een eerder gesloten vaststellingsovereenkomst tussen curator en verhuurder omtrent afwikkeling van de huurrelatie in de weg staat aan een later beroep op de pauliana. In de voorliggende casus was dit volgens het hof niet het geval.

Eindvonnis in paulianaprocedure tegen onverplichte overdracht gevolgd door verrekening. Bewindvoerder niet geslaagd in bewijsopdracht ‘niet te goeder trouw’ in de zin van artikel 54 Fw. De zaak zelf is in de kern achterhaald door het arrest HR Wemaro/De Bok q.q. (ECLI:NL:HR:2015:1825) waarin de Hoge Raad artikel 54 Fw niet van toepassing oordeelt op de verkoop van een goed aan een schuldeiser gevolgd door verrekening. De onderhavige zaak is wel van belang voor een nadere invulling van het goedetrouwbegrip van artikel 54 Fw. De kantonrechter overweegt met name, dat nu partijen in het kader van een comparitie van partijen een regeling hebben getroffen, de schuldeiser er na die regeling geen rekening (meer) mee hoefde te houden dat de schuldsanering van A was te verwachten.

Dga roept in zijn hoedanigheid van schuldeiser de pauliana in tegen een betaling door ‘zijn’ vennootschap aan de Ontvanger. De betaling aan de Ontvanger betrof een schuld van een gerelateerde vennootschap. Ten aanzien van deze merkwaardige vordering oordeelt de rechtbank dat deze reeds verjaard is.

De overdracht van voertuigen in plaats van terugbetaling van een lening wordt veronderstellenderwijs als verplicht beschouwd. De inbetalinggeving is echter vernietigd op grond van artikel 47 Fw omdat er sprake is van samenspanning. Ten aanzien van verdere betalingen aan vriendin zonder rechtsgrond, oordeelt de rechtbank dat deze onverplicht zijn.

De rechtbank oordeelt dat een verkoop aan een bestaande schuldeiser gevolgd door verrekening onderworpen is aan artikel 54 Fw (misbruik van verrekening). Tussenvonnis met een bewijsopdracht aan bewindvoerder om vereiste van ‘niet te goeder trouw’ te bewijzen. Het vonnis is inmiddels grotendeels achterhaald door het arrest HR Wemaro/De Bok q.q. (ECLI:NL:HR:2015:1825) waarin de Hoge Raad artikel 54 Fw juist niet van toepassing oordeelt op de verkoop van een goed aan een schuldeiser gevolgd door verrekening omdat er geen sprake is van het overnemen van een schuld of vordering van een derde.

Wemaro/De Bok q.q.

Benadeling van schuldeisers doordat de schuldenaar een goed verkoopt aan een enkele schuldeiser, waarna de koopprijs wordt verrekend, vormt geen misbruik van verrekening in de zin van artikel 54 Fw. De benadeling van schuldeisers dient getoetst te worden aan de pauliana en de onrechtmatige daad en niet aan artikel 54 Fw.